Uloga psihološke službe u školi

Polazak u školu predstavlja veliki korak u životu svakog deteta, bez obzira na njihovu fizičku, intelektualnu i emocionalnu zrelost. Fizička i psihička spremnost deteta za polazak u školu rezultat je složenih i isprepletanih uticaja nasleđa i sredine.Ceo život deteta do polaska u školu,njegov telesni razvoj,razvoj čula i motorike, razvoj govora i mišljenja, razvoj pojmova i emocija, razvoj odnosa sa drugom decom i drugim ljudima, sva iskustva i svi vaspitni uticaji kojima je dete u tom periodu bilo izloženo, svojevrsna su priprema za početak školovanja. To je provera detetovih intelektualnih, emocionalnih i socijalnih sposobnosti. Sa početkom školovanja deteta menjaju se i njegove navike, obaveze, odgovornosti, a te promene se prihvataju lakše ili teže u zavisnosti od dotadašnjeg detetovog razvoja i vaspitanja, kao i od spremnosti roditelja i ustanove u koju se uključuje, da mu u tome pomognu.

Od 1985-86. godine psihološka služba je uključena u sve oblasti rada škole, počevši od izrade baze podataka koja se tiče svih potrebnih psiholoških karakteristika učenika (list učenika), do detektovanja i rešavanja učeničkih problema, a sve u saradnji sa nastavnicima, roditeljima i lokalnom zajednicom.
Vrlo je važno kompletirati učeničke dosijee nalazima i mišljenjima Interresorne komisije, lekarskim dijagnozama, dijagnozama psiholoških službi, anamnezama o psiho-socijalnom, socio-ekonomskom i kulturnom statusu porodice i eventualno protokolima sa psihomotorne reedukacije za pojedine učenike.

Ovakav pristup omogućava identifikaciju razvojnog potencijala svakog učenika na osnovu kojeg se izrađuju efikasni individualizirani planovi rada, prati, proverava i unapređuje njihov rad.

U školama koje obrazuju učenike sa smetnjama u razvoju, pa tako i u našoj, sve je više upisanih sa psihijatrijskim poremećajima, česte su pojave asocijalnog ponašanja i poremećaja navika. Nedostatak sposobnosti rasuđivanja i sugestibilnost ove populacije dovodi do izraženije pojave devijantnog ponašanja, što zahteva živu aktivnost psihološko-pedagoške službe i u prvi plan stavlja vaspitnu ulogu škole.

Pored primarne uloge rada sa učenicima i nastavnicima, školski psiholog pruža stručnu pomoć i podršku roditeljima kroz organizovana savetovališta za roditelje.
Takođe, posebna pažnja se posvećuje programu profesionalne orjentacije i selekcije gde školski psiholog ima ključnu ulogu, obzirom da je kruna rehabilitacije profesionalno osposobljavanje. S toga, na kraju drugog ciklusa osnovnog obrazovanja i vaspitanja vrši se psihološka analiza i utvrđuje struktura sposobnosti, osobina ličnosti, motivacioni i socijalni status, kao i interesovanje učenika, te se kroz timsku razmenu mišljenja (psiholog, socijalni radnik, razredni starešina) učenici usmeravaju u različite nivoe i vrste zanimanja.